Na terenie jednostki prowadzone są wybrane wykłady z dziejów tkanin zabytkowych, ochrony zbiorów i prewencji konserwatorskiej.
Na terenie jednostki prowadzone są wybrane wykłady z dziejów tkanin zabytkowych, ochrony zbiorów i prewencji konserwatorskiej.
Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do terenowych prac inwentaryzacyjnych oraz zapoznanie ich z nowymi standardami sporządzania dokumentacji zabytkowych tekstyliów od strony praktycznej. Zajęcia mają charakter konwersatorium, podczas którego studenci pracują indywidualnie z obiektem zabytkowym. Wykonują rekonstrukcje deseni tkanin metodami tradycyjnymi i komputerowymi, odtwarzają sploty tkackie przy wykorzystaniu fotografii i mikroskopii cyfrowej. Wykazują się wiedzą i zdolnościami badawczymi, identyfikując technikę wykonania tkaniny, elementy zdobnicze i wykończeniowe, a także poznają metody pomocnicze w ustaleniu datowania i ośrodka, w którym obiekt został wykonany, ucząc się przy tym płynnie posługiwać obowiązującą terminologią i umiejętnie korzystać z literatury przedmiotu. Ponadto studenci zdobywają doświadczenie w pracy w zespołach interdyscyplinarnych oraz selektywnym doborze technik laboratoryjnych stosowanych podczas analizy tkanin.
Celem zajęć jest zdobycie i poszerzenie wiadomości z zakresu opracowywania strategii ochrony zabytków tekstylnych w oparciu o zagadnienia prewencyjne. Studenci poznają normy i zasady profilaktyki konserwatorskiej, która polega na nieinwazyjnej ochronie tekstyliów poprzez zapewnienie im względnie dobrych warunków przechowywania i eksponowania. Uczestnicy kursu mają świadomość możliwości wykorzystania wiedzy z zakresu prewencji i przechowywania obiektów sztuki w celu ustalenia strategii ochrony zabytków.
Problematyka wykładu obejmuje treści dotyczące najważniejszych zjawisk i przemian stylowych zachodzących we wzornictwie i produkcji tkanin zabytkowych, a jego celem jest wyposażenie uczestników w umiejętność identyfikacji i datowania obiektów tekstylnych. Podczas zajęć prezentowane są najistotniejsze zagadnienia z tej dziedziny, a więc m.in. lokalizacja i charakterystyczne cechy ośrodków produkcji oraz zmiany, jakim podlegała technika wykonania tkanin, z uwzględnieniem wpływów kulturowych. Studenci mają możliwość zweryfikowania zdobytej wiedzy w praktycznych działaniach – dokonując identyfikacji obiektów na podstawie analizy archiwaliów, oceniając technikę wykonania i technologię produkcji surowców oraz badając przemiany stylowe zachodzące we wzornictwie i hafciarstwie tekstyliów.
Celem wykładu jest wprowadzenie w problematykę związaną z ochroną dzieł sztuki oraz zasadami traktowania i przechowywania różnych rodzajów obiektów zabytkowych. Tematyka spotkań dotyczy zatem podstawowych kwestii z zakresu zarządzania warunkami mikroklimatycznymi w muzeach, kościołach i innych obiektach stanowiących przestrzeń do przechowywania i eksponowania zabytków. Przedmiotem szczególnej uwagi są czynniki niszczące i zagrożenia, na jakie narażone są zabytkowe tkaniny. Ponadto treść wykładu rozszerzona jest o właściwości surowców naturalnych, z których zbudowane są dzieła sztuki. Dzięki tej wiedzy studenci będą mogli w przyszłości dokonywać rzetelnej oceny stopnia degradacji obiektów i wybierać odpowiednie metody zapobiegania rozwojowi tego procesu.